O książce: 2015 / "...Ktoś powiedział, że Ewa jest wielką egoistką. W wieku trzydziestu lat dokonałam aborcji, nawiasem mówiąc, od męża. Powiedziała głośno: „Po co mi do cholery dzieci?” Będziesz patrzeć na wszystkich i całkowicie stracisz rozum. Walczysz, rozdzierasz na kawałki – smarki, pieluchy – a gdy masz szesnaście lat, plują ci w twarz i trzaskają drzwiami. Nie, przepraszam, możesz się z tym zgodzić, ale możesz się kłócić. Ale z jakiegoś powodu nie chciałem kłócić się z Ewą. Jej oceny były zawsze dość surowe i bezkompromisowe. „A co z samotną starością?” – ktoś zapytał sarkastycznie „Zastanowię się” – powiedziała Eva. „Gdyby tylko były fundusze, za pieniądze daliby ci szklankę wody”. Ale będę żył jako człowiek. Bez chamstwa, upokorzenia, strachu i obelg Eva została oczywiście natychmiast potępiona przez wszystkie plotki: co to za kobieta, która nie chce dzieci? Zimny ​​i wyrachowany egoista. I nikt nie wątpił, że wszystko wróci, by ją prześladować…»